-прво го прифаќаме како дар Божји;
-второ, Му благодариме на Бог за тоа;
-трето, се осудуваме себеси како заслужни за уште полошо од она што веќе ни се случува; -четврто, не му покажуваме (надворешно) на демонот, ни на лице, ни со збор, ни со некоја постапка дека се наоѓаме во искушение;
-петто, ја продолжуваме молитвата, ама не како борба против искушението, туку како градење на заедница со Бог.
* Како изгледа правилното соочување со искушението или на кој начин се случува нашиот пад при едно искушение?
Прво, не го прифаќаме како дар Божји
второ, не му благодариме на Бог за тоа
трето, не се осудуваме себеси како заслужни за уште полошо од тоа што веќе ни се случува
четврто, му покажуваме (надворешно) на демонот, на лице, со збор или со некоја постапка дека се наоѓаме во искушение;
петто, ако и воопшто ни текне на молитва, молитвата ја сфаќаме како борба против искушението.